همراه حسین از مکه تا کربلا :

یکشنبه 92/8/12 — azadnagar - نظر

امام حسین در مکه

امام حسین (ع) ماه شعبان و رمضان و شوال و ذی قعده را در مکه ماند. راوی گوید: که آن روز در مکه عبد الله بن عباس و عبد الله بن عمر بن خطاب نیز بودند. آنان که قصد مراجعت به مدینه را داشتند با هم نزد امام آمدند. ابن عمر عرض کرد، ابا عبد الله! تو از دشمنی و ظلم مردم این دیار با شما(خاندان پیامبر (ص)) آگاهی این مردم با یزید بن معاویه بیعت کردند. من نگرانم که به سبب این پول های زرد و سفید به او گرایش یافته  تو را بکشند و بخاطر تو مردم زیادی کشته شوند.
امام (ع) فرمود: هیهات! ای فرزند عمر این گروه اگر چه مرا به حق دانند، رهایم نخواهند کرد و اگر به حق ندانند از پی من آیند تا با اکراه بیعت کنم یا مرا بکشند. ای عبد الله! آیا نمی دانی که از نشانه های پستی دنیا بر خدا این است که سر یحیی بن زکریا را برای فاحشه ای از زنان هرزه بنی اسرائیل بردند، با اینکه سر بریده با آنان به برهان سخن می گفت؟! ابا عبد الرحمن! آیا نمی دانی که بنی اسرائیل از طلوع فجر تا طلوع آفتاب هفتاد پیامبر را می کشتند سپس در بازار های خود نشسته همگی به خرید و فروش می پرداختند، آنچنان که گویی چیزی نکرده اند! خدا نیز در عذاب آنان شتاب نفرمود سپس با صلابت و اقتدار آنان را گرفت؟!